HERIOTZA

 

Nik badakit abereak zelan hiltzen diren,

batzuk silioka hasten dira

bizitza hatsetik galtzean

eta begiak zabaltzen zaizkie

elezaharretako tristura guzia baino

tristeagoa den begiradarekin.

Badakit zelan nagusitzen den heriotza

lekukoa izan naizelako

eta ez da gero zeremonia ederra.

Nik bertatik bertara ikusia dut

lagun bat hiltzen,

begiak zabal zabalik, mundua

begiratzen jarraitu nahi bailuen,

eta irribarrelako keinuarekin geratzen

baina ez zen irirbarre keinua.

Lekuan egotea ere ez zen batere samurra izan,

hilaren izena paper batean

izkiriatzeko eskatu ziguten

eta une haietan ez genuen inon aurkitu

tintadun boligraforik.

Eta hondamendi guzien exenploa bailitzen

beilatu genuen gorpua ordu erdiz.

Heriotza ez da ederra eta ez da

                              sekula izango.

 

 

© Joseba Sarrionandia


www.susa-literatura.eus