Ke-belarra

Arazo garaiz         errezale naiz, pipa da nere laguna,         ke-belar oso         samin ta gozo nasien ontzi kutuna.           Pipa laburra,         nere sudurra usai eginkor luzea;         onen azpiyan         dagon aldiyan nik pozor bete-betea.           Nayen dan eraz         maita det beraz axon darion belarra;         onen bidez ain         barru det orain idarokizko txingarra.           Toxatik artu,         gañezka sartu kider-buru xakonean;         ke-belar ori         urriñez jori laister da sudur-mintzean.           Pipa txuriya         kirten ausiya, zorungai eder osoa;         aur-zar batentzat,         ziñez neretzat edoski maite gozoa.           Ezpain-ertzean         pipa jartzean, agur! kezkaren goibela;         burauste zakar         guzik bai azkar banatu kea bezela!           Uste bat oker         irten da loger kardabaz baldin banago         pipari esker         ez du gau-lisker orrek irauten luzaro.           Olerkarien         amets-aldien goraltzigarri da nunbait;         argatik nere         olerki-xeme apal au berdin sortu zait.           Arazo garaiz         erre-zale naiz, pipa da nere laguna,         ke-belar oso         samin ta gozo nasien ontzi kutuna.