Gogoeta

Larrua jotzeagatik bakarrik

zenbat neskari esan ote dizkiot

komeni ziren hitzak,

eta zenbat aldiz begiekin

eman ote diot egia-itxura

hitz haien gezur nabarmenari.

Larrua jotzeagatik bakarrik

zenbat maitasun hondatu ote dut

euren eztia agertzeko denborarik eman gabe,

eta zenbat aldiz bilakatu ote naiz

begirada abegikorren iheslari

lapur koldarraren lorratzetan.

Larrua jotzeagatik bakarrik

zenbat hizketaldi txorotan

degradatu izan ote dut nire sentiberatasuna,

eta zenbat bular, alu eta ipurditan

hondoratu ote dut

neskek eskaini nahi zidaten samurtasuna.

Errukarriak zirelako haiek

euren sinismenaren inozotasunean

jotzen nuen larrua nik,

plazerraren azken dardaretan ukatutako

haien bizi-nahiaren hutsuneak

gero ni bihurtuko ninduela errukarri

askorik jakin gabe.