heldu zitzaidanean

zigarroa itzali zitzaidaan

odola ozpin bilakatu zuan,

eta ilemina ere

jarri zitzaidaan,

laguna.

Hi

belarrezko zoriona

irakatsi hidaan hori,

porlanezko lau pareta hotzen tartean

aurkitzen haiz, hertsirik

eta eguzkiak ez dik gehiago hire bihotza berotuko.

Bai urrun dagoela

tropikoko bero goxoa, ezta?

Eta ba al dakik, motel?

Orain, paperak ez dik itsasten,

hashisha ezin duk xehetu,

zuritoek lixibaren zaporea ditek

eta gure rock & rollik kuttunena

dagoeneko ez duk tabernetan entzuten.

Hik

gudari izukaitz horrek

Lope de Agirre berriak

musikazko Mirande horrek

munstro beltz higuingarriari

—besapean banjo disdiratsu bat

arma bakartzat—

aurpegi eman hioan.

Baina

apaiz-polizi madarikatuek

(edo alderantziz)

egunero txistua botatzen didatenek,

eraman hinduten.

Noiz erreko diagu

beste udaberri bat elkarrekin?

Donostian,

egun latz honetan, hire oroimenez,

antxetek ere

Urumearen gainean

blues triste bat

dantzatzen ditek.