ARINDURA

ez aurrera ez atzera geratu da trena

argiak itzali aire girotua amatatu ezin ateak zabaldu

landa erdian gaude akuariumeko arrainontzian

atmosfera propioa dugu orain zakatzez arnasteko

matxuraren kausaren bila hasi naiz

urte larregi trenak ferratzen

lineako tentsioa galduko zen azpiestazioa erori

zirkuituaren ustekabeko irekiera gehiegizko korrontea

software akats bat

edo okerrena

makinistaren bihotzak pott egin du bat-batean

aurrean dudan amak karpeta darama magalean

hiriburura doaz paperak zuzentzera

hiru umeak bata bestearen gainean saltoka

parez pareko agureak urduri begiratzen die

neska bat liburua leitzen

bi gazte geldialdiari garrantzirik eman gabe musuka

kontablea izan behar duena izerditan

aireak zenbat iraungo digun kalkulatuko zuen

nire ondokoa orain kristalari orain mailu gorriari so

saltinbanki begiradarekin

koloretako arrain sarda exotikoa gara

azkenean argia itzuli eta martxan jarri da konpresorea

hemen da mundua berriro ere

bagoiaren kristaletatik irristatzen

irribarreak trukatuz bagoaz norabaitera

posible ote da arindura hau betirako gordetzea