EGUN TXIKI BAT:
2017KO URRIAREN 1A

 

 

gaur atzoko eguzkiak

iratzarri nau eta

gogorra zegoen

 

pinu edo akazia egurra

izan nahi nuke atzo

gaurko berripaperen

orea osatzen

bobinetara bilguak

ekarri dituzten eskuak

izan nahi nituzke

izan nahi nuke

orriak ebaki dituen

gillotinaren ahoa

eta euri beltzean

etzanda isuri diren hitzak izan,

kaleak eta jendea oinez

begiradaren kantoiak betetzen

irribarre hunkitu batean

 

ez nau leku gailenean jartzen

epika pertsonalak:

ez daukat ez iragan

ez orain leinargirik

puskatan zatikatuta egon naiz

zaharkin bildumak bezala

eta geroaz zer esan…

nik ez dakit zein diren

gaur behar ditugun hitzak

horregatik egongo da munduan

hainbeste poeta

 

Kataluniara begira nago bruma artean

atal sakabanatuak bilduz

gorputz libre izateko gogo honek

non hasi eta noiz buka

igarri ezin den erauntsiaren pean

erabakiak hartzen dituztenen

bihotzeraino narama

 

zaharraren zaharrez

mundu berri zaizkidanak

osatu dira nire baitan

behin berriro sortuak

amodioaren borrokan:

zangoak gerria sama…

 

nire herriak bizi izan dituen

mende guztien artean

egun txiki baten

printzen bila nabil

eta euri beltz batean

jausitako hitzek

non etzan izan dezaten

gorputzen koreografia

deslotu bat josten ari naiz

 

bart eguna abiatu eta

akitu egin zen

zeuzkan minutu guztiak

isuri zituenean

gero

hasi behar zuena

hasia zela ikusi eta

jendea eta esperantza

gorde egin dira

zuhaitzen barruan…

orain den-dena

beste norabait doa

 

pinu edo akazia egurra

izan nahi nuke atzo

gaurko berripaperen

orea osatzen

bobinetara bilguak

ekarri dituzten eskuak

izan nahi nituzke

izan nahi nuke

orriak ebaki dituen

gillotinaren ahoa

eta euri beltz batean

etzanda isuri diren hitzak izan

kaleak eta jendea

 

gaur atzoko eguzkiak

iratzarri nau:

ez dakit zein diren

orain behar ditugun hitzak

horregatik egongo da

hainbeste poeta munduan,

eta beharbada

atzoko eguzki hori

gogorra dagoelako ere bai