DISIDENTZIA

Neurrigabeko neurritasun

albertxiko batek

ertzatzen dizkizu masailak

amodio korapilatsu bat

diskordiarekin

        konfortaren eta subertsioaren erdigunean

        sosegutik liskarrerako trantsizioan

bizirauten duzu

zauritua

trebea

borrokaren eta elkartasunaren

fribolitateen artean.

Ez naiz zure

baina leunki

kulunkatzen nauzu

trasgresioaren

periferietan.

Orain tradizioa ohitura bihurtu zaizula

eta desakatoa

zure tragedien erdigunean

umotu,

orain inbasioak debekuan

berandutzen zaizkizula

                    ez Boscorik

                    ez Danterik

zortea duzu

ni zugandu gabe jarraiturik.

Ez naiz zure

baina haztatzen nauzu

zure eskuek

errutina despistatutik

erauzteko ahaleginean

daramaten

mugimendu lehiatuan

intimitate bilakatzen nauzu

egonkortasun asebete horretan

zamalkatzean.

Orain adarkadak desberdintasunean

berandutzen zaizkizula,

orain zure lotsak

nire aurpegia

estutu duela

lirainki hots egiten didazu

itsatsiaren eta

urratuaren

trokazko tartean

samurra eta lotsagaldua

nahi nauzu etxeko

        sosegutik liskarrerako trantsizioan

ozarrari diozun

amodio herabe horretan.

Ez naiz zure

ez zenuke jakingo

zer egin

horrenbeste disidentziarekin.