WILDER SHORES OF LOVE

Kontra datorren haizearen bandera dira zuen aurpegiak.

Eskuturra jiratzen du motorraren abiadura bizkortuz.

Hegan egitetik hurbilen egongo zaren eguna izango da.

Gerritik estutzen duzu bihurguneetan errazago etzateko.

Zure titiak bizkarrean igartzen ditu

eta zezen harro bat sentitzen da.

Bidegurutzean gora hartu duzue,

eguzkiari jarraika, mendebalderantz,

han zerua, egunaren azkenetan, distiratsu baita.

Bere sorbaldan okotza bermatu eta,

bide-babesetik landa, mendi malda ikusten duzu;

beherago itsasoraino heltzen den mundua.

Inor ez dabil.

—Pentsua garraiatzeko kamioiek eta

baserritarrek besterik ez dute erabiltzen bide hau.

Non zaudeten galdetuko balizute

ez zenuke jakingo mapan jartzen:

etxetik urrun, norbaitengandik gertu.

Atzean zuhaitzak eta errepidea

eta mulko pilo bat besterik ez,

erreferente eta loturarik gabe.

Eskua luzatu duzu haizetara

ia hostoak ukitzeraino.

Barruek arnasa hartu dute.

—Ondo zoaz?

Laster ilunak bildua,

senaren manatuetara utzia.

Errepideak asfaltoa galdu du,

karezko segida ere amaitu da,

higatuaren markak jarraitzen dituzue

kargaleku zahar batera ailegatzeko.

Harrizko soilgunea du atarian.

Motorra galgatuta, ingurua mutu da.

—Alice Munroren ipuin batean

antzeko zerbait gertatzen da...

baina Ameriketako Estatu Batuetan.

Zubi bat zeharkatzen dute gauez pick-upean

eta etxaldearen kanpoaldeko urmael ilun batean

izarren islari begira geratzen dira.

Non bikoiztuta ikusi behar dituzue zuek

ez bada elkarren begietan?

—Ipuina nola amaitzen den jakin nahi duzu?

Eskua eman dizu eta, motorretik aldenduta,

soilgunetik aurrera eraman zaitu oinez.

Esku bat da, esku bat besterik ez. Momentuz.

Mendian zulo eginda, sasiekin estalia,

gaurik luzeena baino ilunago,

harrobi zaharraren galeria.

—Zer dago behean? —Ezer ez!: ez lur ez ur...

Hondakinetatik hartutako harri bat bota eta

sakonak oihartzun egin gabe erori erori erori da.

Besoa pasa dizu sorbaldatik,

bizkarreko desertuan behera eskua.

Begiak itxi dituzu.

—Ziur zaude ez dagoela ezer?

Bere barruetan zure hitzek ere ez dute kolpe egiten.

Baina jausi da.

Berriz giltzari ematean

eztul egin du motorrak,

etorriko denaren mehatxu.

Oinak airean, barrua bero,

eskuekin bihotza laztantzeko asmoz

inguratu duzu atzealdetik.

Bidegurutzean ez du zalantza egin

eta barruan duzun iparrorratzak

galdu egingo zaretela esaten dizu.

Behera jarraitu duzue ausaz.

—Esadazu nik sentitu dudana

sentitu duzula zuk ere.

Motorrari gehiago eskatzen dionean eztul egiten du.

Gau da, ilun da, bihar da.

Urrun zaudete, baina zerbaitetik gertu.

Motorra zamatuta joan beharko du gero,

baina sekulako plazera da

behera bultzatzen zaituzten erorkizun hau, ezta?