Ez obeditu inori
Ez obeditu inori
2009, nobela
200 orrialde
978-84-92468-09-6
azala: Iņaki G. Holgado
Mikel Peruarena Ansa
1978, Ereņotzu
 
2014, nobela
Ez obeditu inori
2009, nobela
200 orrialde
978-84-92468-09-6
aurkibidea
 
Ez obeditu inori
Mikel Peruarena Ansa, 2009

Sotero Mujika bertsolaria Baroja moldiztegira joan delarik paperean jarriak dauzkanak inprima ditzaten, enkargatuak tipografo berria aurkeztu dio: “Frantsesa da. Oraindik ez du bertsorik inprimatu, baina ikasi beharko du”. Halaxe ezagutu du Émile okzitaniarra, Parisko Komuna garaiko udaberria bizi izan zuen erreboltaria. Harekin eta Alberto izeneko estudiantearekin tabernan biltzen hasiko da Sotero asteazken iluntzetan, eta iraultzaz hizketan, eta elkartasunaz eta….

      Mikel Peruarenaren lehenengo nobela honetako gertakariak, Donostian 1897ko martxoan hasi eta 1900eko azaroan buka, Sotero Mujikaren ahotik jaulkiak dira. Eta hiru protagonistek arrisku handiko egitekoak dauzkaten neurri berean, ausart eta esku trebez kontatu ditu Peruarenak ere, koipekeria eta aringarririk gabe.

kritikak:
Donostiako Sotero, Beņat Sarasola, Berria, 2009-05-03
«Konparazioa gehiegizkoa irudituko zaio bati baino gehiagori, baina ez dut uste liburu hau Xabier Montoiaren eta Koldo Izagirreren nobela bikain horietatik oso-oso urrun dagoenik ere».
Germinal, Ion Olano, Gara, 2009-07-03
«Urteetan gogotik lan egin behar izan da, lur eremua uztarako prestatu. Eta esango nuke uzta ona datorrela, gerezi gorriak eta gozoak izango ditugula, azokak eta poltsikoak bere onenetan ez dauden arren».
Konspiratzaileen bilera, Javier Rojo, El Correo, 2009-08-01
«Intelektualen eta ekintzagileen arteko tirabira izango balitz bezala aurkezten da istorioa, eta euskal populismoan ohikoa denez, intelektualak ez dira oso ondo geratzen».
Ez obeditu inori, Gari Berasaluze, Beterriko Liburua, 2009-10-15
«Istorioaren hariak baino gehiago, ordea, istorioa kontatzeko moduak harrituko du irakurlea ia hasieratik. Idazleak egindako dokumentazio lana ez da nolanahikoa, ederki girotu du nobela duela ehun bat urteko Donostialdean, baina batez ere erabili duen estiloak harrapatu eta liluratu nau ni behintzat».
Inoren klixetik eta kortxetetik aske!, Mikel Asurmendi, Irunero, 2009-11-16
«Nobelaren adierazpen moldeak badu munta. Munta ez ezik, idazleak darabilen hizkuntza bizia da. Espresio naturalak. Pertsonaien mintzamoldea, hitzetik hortzera doan hizkuntza freskoa da».
Ez obeditu inori, Beņat Sarasola, Papereko ZuZeu, 2010-12-05
«Hala nobelaren egitura eta hizkuntzaren tratamenduarengatik, nola gordetzen duen sakontasun kritikoagatik, goi mailako literaturan lekutxoa merezi du nobela honek».