Poesia kaiera
Poesia kaiera
Alda Merini
itzulpena: Aiora Enparantza Armentia
2021, poesia
64 orrialde
978-84-17051-73-0
Alda Merini
1931-2009
 
Poesia kaiera
Alda Merini
itzulpena: Aiora Enparantza Armentia
2021, poesia
64 orrialde
978-84-17051-73-0
aurkibidea

Aurkibidea

hitzaurrea

Gutunak

[zainak haz daitezen orain]

Konkorduna

San Luis Gonzagaren estasia

Koloreak

Ama birjina

Bakarrik egongo naiz?

Ezkontza erromatarra

Harrokeriaren sorrera

[antsietateak bere kolorea]

Testamentua

Begi hauetatik

Ereserkia

Antzinako lirika

Genesia

[errazagoa izango litzateke]

[ez, ez nazazu itzali oraindik]

Izango banu

[nire hitza bota nuen]

[agur esan nizun]

[poetek gauez egiten dute lan]

Emakumea naiz

Poesiari kantua

[bart maitasuna zen]

[joan egin zinen]

[ez, ez itzuli]

[zugan ezagutu nituen mirariak]

[bart osteria Giocondaren behealdean]

[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]

[eroetxe hitza]

[eroetxea kaxa handi bat da]

[atean pilatzen dira biktimak]

[pentsamendu, hitzik gabe nago]

[harmonia bat entzuten da]

Jordanetik gertu

[mediku porrokatuak gauez]

[iztaiak arimaren indarra dira]

[txoria nintzen]

[epai latzak idatzi ditut zuretzat]

[poemarik ederrenak]

[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]

Lur santua

Matxinada

[gorputza, laido gris]

[lerroak pilatutako hautsa dira]

[zu zinen egia]

[insomnio gauak ditugu]

[sua piztu nuen]

[atzo mina jasan nuen]

Latsariak

[heriotzaren itxura batzuetan]

[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]

[espazio espazio handia nahi dut]

[soka lepoan jartzen zigutenean]

[zurekin korrika egin]

Charles Charlot Charcot

[zoratuta nago, zoratuta]

[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]

Alda Merini

Berokia

Amantala

Senarraren kanta

[utzi ospa egiten, otoi]

[eta zuk, beldurraren gaizkileak]

[zigarroa ireki dut]

[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]

[deitu ere egin nazakezu]

[nire poesia sua bezain kartsua da]

[entzun gauzak azkar pasatzen]

[arima, hitza bakarrik]

[zugandik ez nuen espero]

Haurra

Gurutzearen poema

[badaude]

[ni bezalakoek]

[isiltasuna behar dut]

[gazte guztiei gomendatzen diet]

Emakume guztiei...

[egia bera da beti]

[gure existentziaz erabat ezjakin]

[aurpegi maltzur bat dago]

[hiri beltza naiz]

Maskarak

Ahizpari

Erle txiki amorratu bat naiz

[ez bazatoz hona]

[zaratarik entzuten ez den etxe]

Erosi: 9,50
Ebook: 3,12

Aurkibidea

hitzaurrea

Gutunak

[zainak haz daitezen orain]

Konkorduna

San Luis Gonzagaren estasia

Koloreak

Ama birjina

Bakarrik egongo naiz?

Ezkontza erromatarra

Harrokeriaren sorrera

[antsietateak bere kolorea]

Testamentua

Begi hauetatik

Ereserkia

Antzinako lirika

Genesia

[errazagoa izango litzateke]

[ez, ez nazazu itzali oraindik]

Izango banu

[nire hitza bota nuen]

[agur esan nizun]

[poetek gauez egiten dute lan]

Emakumea naiz

Poesiari kantua

[bart maitasuna zen]

[joan egin zinen]

[ez, ez itzuli]

[zugan ezagutu nituen mirariak]

[bart osteria Giocondaren behealdean]

[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]

[eroetxe hitza]

[eroetxea kaxa handi bat da]

[atean pilatzen dira biktimak]

[pentsamendu, hitzik gabe nago]

[harmonia bat entzuten da]

Jordanetik gertu

[mediku porrokatuak gauez]

[iztaiak arimaren indarra dira]

[txoria nintzen]

[epai latzak idatzi ditut zuretzat]

[poemarik ederrenak]

[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]

Lur santua

Matxinada

[gorputza, laido gris]

[lerroak pilatutako hautsa dira]

[zu zinen egia]

[insomnio gauak ditugu]

[sua piztu nuen]

[atzo mina jasan nuen]

Latsariak

[heriotzaren itxura batzuetan]

[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]

[espazio espazio handia nahi dut]

[soka lepoan jartzen zigutenean]

[zurekin korrika egin]

Charles Charlot Charcot

[zoratuta nago, zoratuta]

[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]

Alda Merini

Berokia

Amantala

Senarraren kanta

[utzi ospa egiten, otoi]

[eta zuk, beldurraren gaizkileak]

[zigarroa ireki dut]

[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]

[deitu ere egin nazakezu]

[nire poesia sua bezain kartsua da]

[entzun gauzak azkar pasatzen]

[arima, hitza bakarrik]

[zugandik ez nuen espero]

Haurra

Gurutzearen poema

[badaude]

[ni bezalakoek]

[isiltasuna behar dut]

[gazte guztiei gomendatzen diet]

Emakume guztiei...

[egia bera da beti]

[gure existentziaz erabat ezjakin]

[aurpegi maltzur bat dago]

[hiri beltza naiz]

Maskarak

Ahizpari

Erle txiki amorratu bat naiz

[ez bazatoz hona]

[zaratarik entzuten ez den etxe]

 

 

Orfeoren presentzia

 

Ez zaitut prestatuko konfiantza gutxirekin

agertzen natzaizunerako,

baina zure eskuak ukitzen nauenean

ez dezan iragarpenen memoriarik izan,

ni neu galdatua, iluntasunean urtua,

landua eta bizia izan arren,

berriz ere kaos bihurtua...

 

Orfeo berria, gabeziaren laguna,

berriz modulatuko duzu liratik

ni neugandik jaiotako irudia.

Atalasean egongo zara, poliki,

isiltasunezko misterio absolutuaren iragarle,

nire muga zaharrak kontuan hartu gabe,

esentzia hutsa izateaz gozatuko duzu.

 

Orduan, lehenengo presentzia zantzuan

arreta jarriz,

adostasunezko adar loreduna izango naiz,

eta, gero, harremanetarako puntu bat aurkitu ondoren,

kontzientzia lotsati bat onartuko dut

animalia bizitzarena,

eta nire buruari esango diot ez naizela urrunago joango,

jada aldatzen nauzun bitartean,

jakintza saihetsezin eta segurua,

ustekabeko harmonia-joko bat,

neska-ondorioa...

 

Neska: hau al da epe-muga?

Eta ez naiz lehenago heldu

eta gero ez dut etsita

suntsitu, gogo orotan iraindua?

Zer da neska

kontzientziaren mugak gainditzea ez bada?

Nik ez nuen horrelakorik nahi nigandik:

nire burua eraman, nire formetako bakar bati ere jaramonik egin gabe,

bizitzaren gailur hilkorrera...

Baina nire itxura ororen presentzia

a zer garatzeko premia atzemanezina,

a zer proposamen goiztiarra

eta are goiztiarragoa enigmen ebazpena!

 

Eta orduan, nire atxikimenduagatik,

forma ondorio arraro eta arrotzagoen

garai batera irristatu zen,

nire “sentimendu” lizunetik

minaren atxikimendua geratu zenean,

orduan, orduan nahiago izan nuen heriotza

nire deabrutzea berrestea baino.

 

Aurrera egin daiteke bizitzan

zuzia eutsi eta daraman eskua

eta libreki lotu

ahanzturarik lasaienei

gutako askoren eraztunak

urtu eta berriz hasten direnean adostasunez,

immanentzia-bermeak

erabateko ongizatez biltzen gaituenean.

 

Horrela, zure beso ordenatzaileetan

zerbitzatu egiten naiz, ñimiño eta neurrigabe;

lasai emana, geldiezin emana,

aldaketa amaigabeko mugimendua.

 

La presenza di Orfeo

Non ti preparerò col mio mostrarmiti / ad una confidenza limitata, / ma perché nel toccarmi la tua mano / non abbia una memoria di presagi, / giacerò nell’informe / fusa io stessa, sciolta dentro il buio, / per quanto possa, elaborata e viva, / ridivenire caos... // Orfeo novello, amico dell’assenza, / modulerai di nuovo dalla cetra / la figura nascente di me stessa. / Sarai alle soglie piano e divinante / di un mistero assoluto di silenzio, / ignorando i miei limiti di un tempo, / godrai il possesso della sola essenza. // Allora, concretandomi in un primo / accenno di presenza, / sarò un ramo fiorito di consenso, / e poi, trovato un punto di contatto, / ammetterò una timida coscienza / di vita d’animale / e mi dirò che non andrò più oltre, / mentre già mi sviluppi, / sapienza ineluttabile e sicura, / in un gioco insperato di armonie, / in una conclusione di fanciulla... // Fanciulla: è questo il termine raggiunto? / E per l’addietro non l’ho maturato / e non l’ho poi distrutto / delusa, offesa in ogni volontà? / Che vuol dire fanciulla / se non superamento di coscienza? / Era questo di me che non volevo: / condurmi, trascurando ogni mia forma, / al vertice mortale della vita... / Ma la presenza d’ogni mia sembianza / quale urgenza incalzante di sviluppo, / quale presto proporsi / e più presto risolversi d’enigmi! // E quando poi, dal mio aderire stesso, / la forma scivolò in un altro tempo / di più rare e più estranee conclusioni, / quando del mio “sentirmi” voluttuoso / rimase un’aderenza di dolore, / allora, allora preferii la morte / che ribadisse in me questo possesso. // Ma ci si può avanzare nella vita / mano che regge e fiaccola portata / e ci si può liberamente dare / alle dimenticanze più serene / quando gli anelli multipli di noi / si sciolgano e riprendano in accordo, / quando la garanzia dell’immanenza / ci fasci di un benessere assoluto. // Così, nelle tue braccia ordinatrici / io mi riverso, minima ed immensa; / dato sereno, dato irrefrenabile, / attività perenne di sviluppo.