Poema bat Hegoafrikako emakumeei

 

1956ko abuztuaren 9an apartheidaren hiriburuan
“dompass” pase-sistemaren aurka bertaratu ziren
40.000 emakume eta haurren oroimenez.
1978ko abuztuaren 9an Nazio Batuen aurrean aurkeztua.

 

Gure itzalak desagertu egiten dira milaka

eta hamar milaka oinek lur lokartua zapaldu

eta hauts berria sortu ahala,

emankor,

polen zoragarriaren antzera gora,

lehen emakumeak ere bere inguruko zuhaitzei

imajinazioa xuxurlatu ahala sorrarazi baitzuen

fruitu zintzoa,

bizitzaren halako defentsa berariazkoa eginez

ezen ez baitago oraindik inor

aldarrikatuko duenik babesgune hau

munduko beste edozein baino gutxiago denik

 

Izpiritu ororen belarri-muinean gordeta dauden

xuxurlak ere

altxatu dira orain:

zabaltasun baketsu eta maitekor guztia

sutsuki berresten dute parrandan

eta bataio-kearen bero

zoroa iragartzen dute

sua

bai

sua egongo den lekuan

 

Eta haurtxoek alarma gelditzen dute

besoak jaso artean amak

bihotza gora

izarrek, urruntasunak ikusezin bihurtu arren,

unibertsora jaurtitzen duten artean

mugimendu-indar bat,

argi-urteak bezain itzulezina,

zabalik den begirainoko

bidaian

 

eta erresistentzia honetara batzen direnek

eta konpainia atseginik gabe altxatu zirenek

mendietarantz eta

beharrezkoa bada

itsasoaren azpira

abestu eta abestuko dute

 

Gu geu gara espero genituen horiek