[Gesalezkoa eta lurrezkoa]

Gesalezkoa eta lurrezkoa

dun hire begirada. Egun batez

lurrundu hintzen itsasotik.

Landareak egonak ditun

hire aldamenean, epel,

hire zaporea diten oraindik ere.

Bai agabeak eta bai adelfak.

Guzia biltzen dun hire begietan.

Gesalezkoak eta lurrezkoak

ditun hire zainak, arnasa.

Haize epelezko bolada,

udamineko itzalak…

guzia biltzen dun hiregan.

Belazearen ahots

erlatsa haiz, galeper

ostenduaren garrasia,

harriaren epeltasuna.

Akidura dun belazea,

belazea dun oinazea.

Gauarekin isiltzen dun

laborariaren keinua.

Hi haiz akidura handia

eta asetzen duen gaua.

Harkaitzaren eta belarraren antzera,

lurraren antzera hago hertsirik,

itsasoaren gisan haiz astintzen.

Ez zagon hitzik

gauza denik hi menperatzeko

edo geldiarazteko. Kolpeak

lurrak bezalaxe hartzen ditun

eta bizitza bihurtzen, laztantzen

duen arnasa, isiltasuna.

Kiskalita hago itsasoaren pare

eta ez dun esaten hitzik,

eta inor ez dun hirekin mintzo.