Poesia kaiera
Poesia kaiera
Rosalia de Castro
itzulpena: Koldo Izagirre
2017, poesia
64 orrialde
978-84-17051-04-4
Rosalia de Castro
1837-1885
 
 

 

 

Gaur edo bihar, nork esan lezake noiz?

baina agian berandu gabe

esnatzera etorriko zaizkit, eta bizi baten ordez

hildako bat aurkituko dute

 

Altxatuko dira nire inguruan

aiene minduak,

nahigabeak, nire semeen negarrak

negarrak nire zurtzenak

 

Eta ni berorik gabe, mugimendurik gabe, hotz,

mutu, guztiari soraio

halaxe egongo naiz heriotzak utzi bezala

bere hatsarekin izoztutakoan

 

Eta adio betirako, maite nuen guztia!

Zeinen utzegite ikaragarria!

Izan diren eta diren izango

sarkasmoen artean

ez dut ikusi biziak dituenik abailtzenago

hildako gorputz baten gelditasun apalak baino

 

Hoxe ou mañán, ¿quen pode decir cando? / Pero quisais moi logo, / viranme a despertar, i en vez dun vivo, / atoparán un morto. // Ó rededor de min levantaranse / xemidos dolorosos, / aies de angustia, choros dos meus fillos, / dos meus filliños orfos. // I eu sin calor, sin movemento, fría, / muda, insensibre a todo / así estarei cal me deixare a morte / ó helarme co seu sopro. // E para sempre iadios, canto eu quería! / ¡Que terrible abandono! / Antre cantos sarcasmos / hai, ha de haber e houbo, // non vin ningún que abata máis os vivos / que o da humilde quietú dun corpo morto.