Soneto I

                                «Marmarra dabil an goien

                                igerri ezin daikezuna

                                ots eztia den ala ixiltasuna.»

Zein hots ezti, dena den? Nongo isiltasuna?

Udaberri kutunaz soilki oihartzuna

dantzugu —hain urruna!— Kiskalerrietan,

gorroto-erauntsiak odol-bisutsetan

ankerki baiterauntsa kale-bazterretan,

gure Lizardi guren, lizar oro ketan,

pago pertxentak ere negu luzeegi

honen hozmin garratzez intziri latz dagi.

Nork lekuskez ikusi begirada aratzez

mendi-muino gardenak, argizko dardarak

baso-itzal yaukaletan, izar guri izarak

euskal ortzi ilunetan! Lokamuts-ikarak

—herio-zantzu gaizto!— iraupen-adorez

bizi berrizko amets bihur ahal balitez!

w1989