Begirik gabeko saguzaharrak beti

gainean. Mitxeleta madarikatuon kiri-

bil onirikoek zorabiatu gaizto

zegiten edonor. Mila jirabirez,

garunak izar galduen zeru ziren

meteoritoen atergabeko mehatxu tximistan.

Ezinak —buztin oinkatuaren biskak—

etsipena zuen sartu hezurretaraino.

Leporaturik zegoen lurpekoen zortea:

gantz biztuaren kerua, betiko

neguaren hozmina, larruzko etzandegien

atseden arrea, eta desesperazio

koloretako jantzi traketsak.

Azterrenik minbereenak giza azpilduretan

zetzaten: haur hexurren krisantemoak,

lur harrotuaren mezu etsipengarriak

eta, argia biztea bait litzan,

ehortzien gainera jaurtiriko okreak.

Jatorrizko estigmak irakur zitezkeen

bisaietan, harriz eta suz markatuak.