Orri muskerrak galdu

eta zenbait orbel

besterik ez ditudan

zugaitz nauzu goibel.

Niregan txori sailak

kabi zuten epel,

ta orain adar uts naiz,

bizi-neguz mengel

Atsalde apalean

eguzkiak murgil

eta nere burua

ageri da zurbil:

gauak, erioak lez,

atzeman nau ixil,

ta elur ta izotzak

neregan dira bil

Zerau baitzera urrun,

ta negua urren:

agertuko zera zu

ta elurra lurmen,

orri-mina berriro

somatuko lertzen

eta bizi berrian

izango dut kemen