Poema antologia
Poema antologia
Vladimir Maiakovski
itzulpena: Koldo Izagirre
1993, poesia
282 orrialde
84-86766-51-6
Vladimir Maiakovski
1893-1930
 
 

LEHEN SARRERA

 

Etorkizuneko

tobaritx maiteok!

Egungo

k... mokortuan

miatzen duzuenean

gaurko egunotako ilunpeak aztertzeko,

menturaz

zuek ere galdetuko duzue

nor nintzen ni.

Eta menturaz zuen jakintsuek

esanen dizuete,

galdeen erlabioa

erudizioz estaliz

bizi zela orduan

ur irakinaren mezakantari bat

ur gordinaren etsai amorratua.

Irakasle,

ken itzazu zeure bizikleta-betaurrekoak!

Ni neu mintzatuko naiz

garaiaz

eta nitaz.

Ni, komun garbitzaile

eta urketaria,

iraultzak mobilizatua eta deitua,

frontera joana naiz

poesiaren,

emazteki kapritxoso horren

lilitegi nobleak utzita

«Lorategi poliño bat daukat

alabatxoa, etxetxoa,

neuk landatu ditudanak

neuk ditut errekaituko»

Batzuek errekailutik

ihintzatzen dituzte bertsoak

bestek lokaztatu egiten dute

ahoa betean

Mitreikis jostalaria

Kondrekis jauzikaria.

Arraioak ez badu!

Deabruak bereiziko ahal ditu!

Ez dago hori gelditzeko modurik,

zoko guztietarik arrabitatzen dute

«Tara tina, ta ta ta

ta...»

Lehertuko ote naiz bada ohorez

halako arrosen artean

nire estatuak altxako balira

tisikoak tu egiten duen

p...k, makroak eta sifiliak

zabu egiten duten

bulebarretan.

Ni ere

kokoteraino nago agitpropaz.

Nik ere

erruten ahal nizkizuen

zortzikoak

hobeki ordaindua dago

eta xarmagarriagoa da.

Baina nik

dut neure burua ito

zangoa

neure kantuaren

eztarriaren gainean emanik.

Entzun ezazue,

etorkizuneko tobaritxok,

ajitatzaile horrek,

aitzindari solas poetikoen itotzaile

deadarkari horrek.

Pauso batean pasako ditut

libreto lirikoak

poesia erauntsitan ahozenki

bizien bizi

mintzatzeko.

Zuengana helduko naiz

urruntasun komunistan

baina ez

koblakari Eseninzale jauregitar bat bezala.

Nire bertsoa helduko zaizue

mendeen gailurren gainetik

poeten eta gobernuen

buruen gainetik

Nire bertsoa helduko zaizue

baina ez

gezi bat bezala

amodioek lira eskuan ehizean dabiltzanean eroria

ez sos erabilia

numismatikoarengana heldu den bezala,

ez izar hilen argia bezala.

Nire bertsoak

bortxaz

urteen meta zulatuko du

eta gizendu eginen da

bere zamaz,

bere formaz,

gure egunotaraino heldu den bezala

Erromako katibuek

eginiko

akueduktoa.

Bertsoak ehortzen diren

liburuen hilobietan

ustekabean aurkituko duzue nire lerroon txatarra

eta begirunez

haztatuko dituzue

antzinako bai

baina ikaragarrizko

armak bezala.

Nire hitzek

ez dute

belarria laztantzeko ohiturarik

ez dute ezer lizunetik

kirruen artean hunkituriko

neskatilen belarriak

gorritzeko.

Zabaltzen ditut agerraldi batean

nire orrien armadak

eta errebista damaiet

bertsoen lerroei.

Han daude zutik,

berunezkoak bailiran astun

hiltzeko bezala prest

loria eternalerako.

Poemak geldirik daude

kapitulu sakabanatuen

kanoi noratuak

bata bestearen kontra estutuz.

Nire arma

hautuena

jolas basatien zalduneria

bere lekuan dago ezarria

irrintzika

jauzi egiteko prest

puntuaren muturrak zorroztuak

eta noratuak.

Eta

hortzetaraino armaturiko tropa guztiok

hogei urtez

garaile borrokatuak,

baita azken orritxoa ere,

zuri ematen dizkizut opari,

planetako proletaria.

Langilegoaren

etsaia

nire etsaia dut

deklaratua, betidanikoa.

Lan urteek

eta gose egunek

eraman gintuzten

bandera gorriaren kerizpera.

Zabaltzen genuen

Marxen liburu bakoitza

norberaren etxean

leihoak

zabaltzen diren antzera,

baina irakurri gabe ere

bagenekien ongi

zeren alde jo

noren alde borrokatu.

Ez dugu ikasi

dialektika

Hegel baitan.

Borroken arrabotsaz

sartu zen gure bertsoetan

balen pean

burgesek

ihes egiten zutenean gure aurrean

guk

lehendik

haien aurrean ihes eginak ginen bezala.

Uztazue

loria,

alarguntsa kontsolaezin hori,

doala jenioen atzetik

bere hileta martxak

herrestan daramatzala.

Hil hadi, bertso neurea,

hil hadi tropako bat bezala

anonimoki

gureak hiltzen ziren bezala jazarretan!

Futitzen naiz

brontzezko tona guztiez

futitzen naiz

marmore xuringaz

konponduko ditugu kontuak loriarekin

ezagunak gara.

Gure monumentu amankomuna

izan dadila

borroketan eginiko

sozialismoa.

Etorkizuneko jendea,

berifika ezazue hiztegien zipotza:

Leteo-tik

sortuko dira

berbakondoak nola

«prostituzioa»

«tuberkulosia»

«blokus».

Zuentzat,

gorputz sendo eta zauliak

izanen dituzuenontzat

poetak

milikatu zituen

tu tisikoak

afitxaren mihin latzarekin.

Nire urteen buztanak

zopernaurreko

narraztien

antzeko egiten nau.

Bizitza tobaritxa,

goazen,

ekin dezagun arinago

eman deizaiogun kinkenioari

gure egunen hondarra.

Nire bertsoei

ez diet nik

errublo bat zor

zurginak

ez du altzaririk ekarri nirera.

Eta apain garbituriko atorra bat

izan ezik,

benetan,

ez dut ezeren beharrik.

Etorkizuneko

urte argitsuen

Batzorde Zentralaren aurrean

poesiaren harraparien

eta amarrutien

samaldaren gainetik

jasoko ditut

alderdiaren karneta bezala

nire ehundaka liburu boltxebikeak.