—223—

JON MIRANDEri

Parisera

Caracas, 1963-IX-26

        Adiskide maitea:

        Arrituta ere banago nola egon naizen ain luzaro zuri idatzi gabe. Ene kezkak aundiak izan dira garai luze ontan, baina ala ere nagiak azpian artu du nere borondate bortitz eta eutsi ezina eta mila puxketa egin. Barkatuko al didazu ene ixil-aldi neurriz gainetiko au. Ez nituke zure gogo-biotzak istu nahi aspaldion egari izan dudan eritasunen berriekin, zerbait erran bear dizut ordea. Ia iru ilabetetan lorik egin gabe egon naiz eskuin-oineko minez. Zauri txiki bat egin zitzaitan erdiko biatzean, eta ezin nuen inola ere sendatu eta izigarrizko oinazeak ematen zizkidan. Azkenean etsi, eta mirikuarengana joan nintzen sendagai bila. Ilabeteko atseden-aldia agindu zidan eta emen egon naiz etxean sartuta inora ere mugitu gabe. Osagileak goxo geiegi arkitu zidan odolean, eta sendabide gogor bat ezarri zidan: ez ogirik, ez gantzukirik eztare xukrerik, oro barazki eta aragi erre. Azkenean sendatu zitzaidan biatza eta lanean ere asi nintzan. Orain askoz obeto nago. Mirikuak esan zidanez, ez omen zuen uste ene eritxoa salbatuko nuenik. Orra esan, gaingiroki bada ere, ene eritasunak.

        Luzaro eztela Krutwigen gutun bat jaso nuen. Dionez liburu berri bat, argitara berria Gero ospatsuaren babesean, igortzen omen dit emen ere saltzeko. Erderaz idatzia dator liburu ori «Los enemigos de libertad vasca» edo orrelako zerbaiten izenburupean. Nik oraindik eztut jaso, bainan ark dionetik guziz omen da bikaina eta eliz-gizonak ere ederki jorratzen omen ditu. Aundia bada beintzat liburu ori, 600 orrialdekoa. Ikusi ote duzu? Eztut uste, Buenos Airesen inprimatu bait dute. Agi danez, eztaude zearo lokartuta Geroko buruzagiak. Nik ala uste auxe izan baitut urte betean aien berri bakarra. Salbatzaileak beraz, ari dira. Nigargarriena, salbatzaileok oinbeste izatea.

        Euskal-soroan eztut deus onik egin. Asmoak eta asmoak, ba ezertxo ere ez aragitu. Engoitik nik uste, osasunez obeto arkitzen naizen ezkero, zerbait eginen dut. Asi naiz arlo jakingarri bat lantzen.

        Eztakit deus ere zuen Igelaren gainean eztut bada aurten ale bat ere jaso. Ez ote nago zorretan? Esaidazu arren, zorrok garbi ditzadan zuen aldizkaritxoa atseginez irakurtzen baitut.

        Pozik ikusi nuen zure iardespena Eganen baita ere eztitan irakurri. Arrazoi guztiak zurekin daude, ene adiskide ona, eta euskaldun askok ezagun balituzke juduok zuk eta nik bezela, besterik esango lukete. Emen naukazu ni aien artean asper-asper eginda ia ok egiteko zorian. Diru pilatxo bat, ez asko, besterik ez nuke nai emendik betiko alde egiteko. Eztakizu ondo zu berriro ikusteko daukadan gogo bizia. Noiz izango ote da?

        Noiztanka izaten ditut Euzkadiko berriak, berri itsak ordea. Azken aldi onetan Zaitegiren Platon irakurri dut eta lan eder bat egin duelakoan nago gure adiskideak, euskeraz egiten ez diren orietakoa. Dakizunez, Guatemalan arkitzen da berriz ere eta bere azkeneko gutunean esaten zidan «Mirandek orain berriki euskal-akademian sartu diren geienek baino mereziagoa du an sartzea». Gutartean idazle onentxotzat zaduzka Zaitegi plato-jarioak.

        Agur adiskide, eta ar ezazu ene besarkadarik gartsuena.

        Aurki artio.