—1885 Sara—

Maria alegiazkoa

Agustin Etcheverry

Airea: Intxauspeko alaba dendaria

                1

Arratsa zen. Negu hasi berrian,

Maria da kiloa gerrian,

Bere gelan iruten hari xoilik.

Kantatzen du boz batek kanpotik:

                2

—O! Maria, ene maite bakharra,

Ager zaite aphur bat leihora.

Zeru-goran usu dire izarrak,

Haizeari gan zaizko indarrak.

                3

—Haitz adarren erasiaz bezenbat

Zure kantaz axola darokat,

Ezen noha utzirikan leihora

Itxas-solan arrain bihurtzera.

                4

—O! Maria, zu biziz ganbiatzen,

Arrainera bazare bihurtzen

Arrantzale banoha ur-handitan,

Zu bizirik hartzera saretan.

                5

—Arrantzale gaixoa itsasoko

Zuk sareak hedatu orduko,

Ni, xoria, hegastin arin, airez

Larhez-larhe gan niro hegalez.

                6

—O! Maria, zu aireko xoria!

Eginen naiz, ni, ihiztaria.

Zainduren 'tut, zure oihan sasiak,

Pusa-lekhu-aldaxka guziak.

                7

—Xori, epher, kaila pasa denboran,

Zu segaden hedatzen hastean,

Ni lorea, sorth nindake, bet-betan;

Gordez hantxet landa sorhoetan.

                8

—O! Maria, sorhoetako lore

Margarita egiten bazare,

Idortean, xirripa naiz sorthuko.

Nik freskatuz ez zan histuko.

                9

Ur-xirripa, garbirik zu sortzean,

Ni, hedoia nindake airean.

Ihes ganen itsasoz batzaldera,

Ameriken azken desertura.

                10

O! Maria, hedoririk ederrena,

Ikhustean zu gora igana,

Itsasoko haizea naiz eginen

Nik arinik zaitut eremanen.

                11

Itsasoko haizea zu sortzean,

Jar nindake izarren gainean.

Iguzkia!... lurrak maite duena,

Elhur, hormak, hurtzen dituena.

                12

O! Maria, zu iguzki ederra,

Sasi-pean ni aldiz muskerra.

Ahoz zuri, higa niro bizia,

Zuri khenduz ene hats guzia.

                13

—Zuk hartzean muskerraren bizia,

Ilhargira nindake ganbia.

Nik diotet sorgineri gauean

Argituko akhelar bidean.

                14

O! Maria, gauaren ilhargia,

Ikhustean zure aurpegia,

Ni, lainoa altxa niro lurretik,

Gau guzian gordeko zaitut nik.

                15

Lainopetik ezin badirot argi,

Ez nindake zuri beha geldi.

Ni, arrosa, lore bote guzian

Zabaldua, jar niro sasian.

                16

O! Maria, zu jartzean arrosa,

Ni, apexa nindake urosa!

Ethortzean, oi zure aldaxketan

Pausatu-ta hegalez airetan.

                17

Zoaz hortik, zoaz, aldi huntako,

Saretara ez nauzu bilduko.

Lehenago bilhakaturik ni haitz,

Mendietan bakez biziko naiz.

                18

O! Maria, arbolarin itxuran

Sorth bazinte nonbeit mortuetan,

Ezker-aien bozik niro bilhaka,

Bizitzeko zurekin besarka.

                19

—Besartean hartu nahi banauzu

Haitz zahar bat tinkatuko duzu.

Jauntzi xuri, ni, serora lasterrik

Komentuan nindake sarturik.

                20

—O! Maria, komentu zerratuan

Kaperatik zu kantaz hastean,

Oihartzuna atzar niro bozturik,

Zure boza eneturen dut nik.

                21

—Oihartzuna, komentuko barnetik

Hilen kanta zinuke bakharrik,

Hedatuko haran urrunetara.

Herioak ni gorphutz zilhora.

                22

O! Maria, zure hil-ezkiletan,

Suntsiturik zu izatekotan

Egin niro zure hobiko lurra.

Han enea zintazke segura.

                23

—Egiazki orai zaitut sinesten,

Ez nauzula faltsoki bilhatzen.

Erheztun bat, ori ene erhitik,

Beira zazu nitaz orhoiturik.

                24

O! Maria, bozkariotan nago.

Zu leihorat agertu orduko;

O! Maria, beha zeru-gainari,

Nola diren izarrak itzali.

                25

—Neskatxaren gaztetasun ederrak

Arduratu bidean etsaiak.

Gorde beraz, zure bihotz guzia,

Amodio eta aurpegia.