—1863 Urruña—

Adios nere maiteari

Martin Guilbeau

            1

Adio, nere izarra!

Adio, maite bakharra!

Zu orai uztia bethiko,

Iduritzen zait hiltzia,

Neke da bainan sekulako,

Adio, nere maitia!...

            2

Aingeru zortheatua!

Izar benedikatua!

Zu zaitut nik behin bethiko

Egun batez adoratu;

Ene bihotzetik kentzeko,

Sobera zaitut maitatu.

            3

Zure gorphutz dohatuak,

Begitarte amultsuak,

Ene bihotza du ondikotz!

Bere xarmez liluratu,

Dohakabea sekulakotz,

Zugatik naiz enganatu!

            4

Amodioak nau galdu,

Sobera zaitut maitatu,

Ez naiz zu gabe ez ni luzaz

Mundu hunetan biziko.

Zure eskasak laster penaz

Bizia deraut kenduko.

            5

Zu gatik lili ederra,

Ixurtzen dizut nigarra,

Halarik ere progetxurik,

Ez dut hainitz esperantza,

Neretzat ez da zorionik.

Hau da bada zorthe latza!

            6

Oi zorthe dohakabea!

Bihotz-min pare gabea,

Ez othe da bada lastima,

Izar bat hola galtzea,

Orhoitzapen horrek nerama,

Mundutik, nere maitea!

            7

Zerua eder denean

Trixterik nago etxean!

Zer dudan zugatik sofritzen,

Oi, maitea, bazinaki!

Ez banauzu ere maitatzen,

Pena zinduke segurki.

            8

Oi, lili xarmagarria!

Neke zait zure uztia,

Mundu huntan zure pareko

Ez dut nik nihon aurkitzen,

Ez du segur ederragorik

Ez iduzkiak argitzen.

            9

Adios, beraz, maitea!

Izar parerik gabea,

Adio, beraz sekulako!

Zeruetako amea,

Ene bihotza zuretako,

Adios nere maitea!