Tradución: Ricardo Pichel Gotérrez
Terra Nova
Na miña vida, moi pronto foi demasiado tarde
Marguerite Duras
Tardaches en nacer,
dicíame miña nai.
Atraseime dúas semanas
por medo ao mundo.
Durante outras dúas semanas fun
un peixe encarnado no útero materno.
Tres quilos seiscentos,
aclaroulle por radio-teléfono a meu pai.
Un azoute no cu e
chorei para papá.
Miña filla!
Miña filla!,
oíuse na proa.
A pesca vainos bastante ben.
Cambio y corto.
Aquela noite, os grolos dos mariñeiros
correron por conta de meu pai.
Aquela noite meu pai durmiu feliz.
Non coñecería até seis meses despois
o peixe que penduraba do anzol da miña nai.
Cando me colleu nos seus brazos
nadei por vez primeira no mar.
Agora sei que toda aquela salinidade
non era só o meu pranto.
© Leire Bilbao